Κόσελ, Άλμπρεχτ

(Albrecht Kossel, Ροστόκ 1853 – Χαϊδελβέργη 1927). Γερμανός φυσιολόγος και χημικός. Έλαβε το πτυχίο της ιατρικής το 1878. Διετέλεσε καθηγητής της φυσιολογίας στα πανεπιστήμια του Βερολίνου και της Χαϊδελβέργης. Αργότερα έγινε έκτακτος (1887) και στη συνέχεια τακτικός καθηγητής (1895) στο πανεπιστήμιο του Μάρμπουργκ. Το 1910 του απονεμήθηκε το βραβείο Νόμπελ ιατρικής για τη συνεισφορά του στη γνώση της κυτταρικής χημείας, μέσω των εργασιών του στις πρωτεΐνες, συμπεριλαμβανομένων των πυρηνικών ουσιών. Το πεδίο έρευνας του Κ. ήταν η χημεία της φυσιολογίας, και ιδιαίτερα η χημεία των ιστών και των κυττάρων, αν και οι διδακτικές του δραστηριότητες αφορούσαν τη γενική φυσιολογία. Ξεκίνησε τις μελέτες του ερευνώντας την κατασκευή του κυτταρικού πυρήνα, για να στραφεί στη συνέχεια στη μελέτη των πρωτεϊνών. Το 1896 ανακάλυψε την ιστιδίνη και μελέτησε την αργινάση, το ένζυμο δηλαδή που υδρολύει την αργινίνη σε ουρία και ορνιθίνη. Τα σημαντικότερα από τα έργα του είναι: Έρευνες για τη νουκλεΐνη και τα προϊόντα που παράγονται από την πέψη της (1881), Τα κύτταρα και οι ιστοί των ζώων (σε συνεργασία με τους Μπέρενς και Σίφερντεκερ), Ιατροχημικές μελέτες (1888), Οι ιστοί του ανθρώπινου σώματος και η μικροσκοπική τους εξέταση (1889-91) κ.ά.